~~~~~~~~~~

......................................................................................................................... ...ένα βήμα μπροστά.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Νέα Μάκρη είναι πόλη της βορειοανατολικής Αττικής. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Μαραθώνα. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 15.554 κατοίκους. Ιδρύθηκε το 1924, από τον Αντώνιο Τζιζή, όταν έφθασαν οι πρώτοι κάτοικοί της, πρόσφυγες από τα παράλια της Λυκίας Μικράς Ασίας, από τις ιωνικές κωμοπόλεις Μάκρη Λεβίσσι. Η οικιστική, οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της Νέας Μάκρης τα τελευταία χρόνια υπήρξε ραγδαία. Έχει έκταση 36.662 στρέμματα και ο μόνιμος πληθυσμός της ανέρχεται στους 13.986 κατοίκους. Ως παραθεριστικό κέντρο, το καλοκαίρι, ξεπερνά τους 90.000 - 120.000 κατοίκους μιας και έχει χιλιάδες μόνιμους παραθεριστές που διαθέτουν εξοχική κατοικία. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΟ ΜΑΤΙ

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Την Κυριακή 5 Ιούλη 2015, ψηφίζω ΟΧΙ


...Την Κυριακή 5 Ιούλη 2015, ο Ελληνικός λαός θα πει ένα ηχηρό ΟΧΙ στην λιτότητα,
ΟΧΙ στον θάνατο της Χώρας και του λαού της...

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Επιτροπή Αλήθειας: Διαβάστε και υπογράψτε


epitropi.jpg

Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους | youtube/Κανάλι της Βουλής
Για να υπογράψετε το κάλεσμα πατήστε ΕΔΩ

Σε ανακοίνωσή της η πρωτοβουλία για τη στήριξη του έργου της επιτροπής σημειώνει:

«Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα, συμπαραστεκόμαστε στον ελληνικό λαό που, με τη ψήφο του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, ήταν ο πρώτος στην Ευρώπη και στο βόρειο ημισφαίριο που απέρριψε τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται στο όνομα της αποπληρωμής ενός δημόσιου χρέους που έχει συναφθεί από τους «από πάνω» χωρίς το λαό και ενάντια στο λαό.  Ταυτόχρονα,  εκτιμούμε ότι η δημιουργία, με πρωτοβουλία της Προέδρου του ελληνικού Κοινοβουλίου, της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας, συνιστά ένα ιστορικό γεγονός κεφαλαιώδους σημασίας όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου!
Πράγματι, αυτή η Επιτροπή, που αποτελείται από εθελοντές πολίτες που ήλθαν από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, θα βρει μιμητές σε άλλες χώρες.  Καταρχήν, επειδή το πρόβλημα του χρέους είναι μια μάστιγα που χτυπάει σχεδόν παντού στην Ευρώπη και στο κόσμο. Κατόπιν, επειδή υπάρχουν πια πάρα πολλά εκατομμύρια πολίτες που, δίκαια, θέτουν μερικά στοιχειώδη και συνάμα θεμελιώδη  ερωτήματα σχετικά με αυτό το χρέος:
«Τι απόγινε το χρήμα του τάδε δανείου, με ποιους όρους συνάφθηκε το δείνα δάνειο; Πόσοι τόκοι πληρώθηκαν, με ποιο επιτόκιο, πόσο τμήμα του δανείου ήδη αποπληρώθηκε; Πώς διογκώθηκε το χρέος παρόλο που δεν είδαμε το χρώμα του χρήματος; Ποιο δρόμο πήραν τα κεφάλαια; Σε τι χρησίμεψαν; Ποιο μέρος τους καταχράστηκε και γιατί;»
Και επίσης: «Ποιος δανείστηκε και στο όνομα ποιανού; Ποιος δάνεισε και ποιος ήταν ο ρόλος του; Πώς βρέθηκε μπλεγμένο το Κράτος, με ποια απόφαση, που λήφθηκε με ποια αρμοδιότητα; Πώς τα ιδιωτικά χρέη έγιναν «δημόσια»; Ποιος προώθησε σχέδια μαϊμούδες, ποιος έσπρωξε, ενθάρρυνε, ποιος κέρδισε από αυτά; Ποια εγκλήματα διαπράχτηκαν με αυτά τα χρήματα; Γιατί δεν αποδίδονται αστικές, ποινικές και διοικητικές ευθύνες;».
Όλα αυτά τα ερωτήματα θα αναλυθούν λεπτομερώς από την ειδική Επιτροπή που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Προέδρου της Ελληνικής Βουλής. Αυτή η Επιτροπή έλαβε επίσημη εντολή να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που συνδέονται  με τη δημιουργία και την υπερβολική διόγκωση του δημόσιου χρέους  και να τα υποβάλλει σε ενδελεχή  επιστημονική εξέταση  προκειμένου να ορίσει ποιο μέρος του μπορεί να ταυτοποιηθεί ως  χρέος άνομο ή παράνομο ή απεχθές ή δυσβάσταχτο, και αυτό τόσο στην περίοδο των Μνημονίων, από το Μάιο 2010 μέχρι τον Ιανουάριο 2015, όσο και στη διάρκεια των προηγούμενων ετών.  Πρέπει επίσης να δημοσιεύει συγκεκριμένες πληροφορίες, προσβάσιμες σε όλους τους πολίτες, να τεκμηριώνει δημόσιες τοποθετήσεις, να προκαλεί την ευαισθητοποίηση του ελληνικού πληθυσμού, της διεθνούς κοινότητας και της διεθνούς κοινής γνώμης, και τέλος να επεξεργάζεται  επιχειρήματα και αιτήματα σχετικά με τη  διαγραφή του.
Θεωρούμε ότι είναι το πιο στοιχειώδες  δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη να ζητήσει και να του δοθούν καθαρές και συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Εκτιμούμε επίσης ότι η άρνηση να δοθούν απαντήσεις συνιστά άρνηση δημοκρατίας και διαφάνειας από μέρους εκείνων των «από πάνω»  που εφεύραν και χρησιμοποιούν το «σύστημα-χρέος» για να κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.  Και ακόμα χειρότερα: Πιστεύουμε ότι διατηρώντας με κάθε μέσο το μονοπώλιο του δικαιώματος να αποφασίζουν για τη τύχη της κοινωνίας, οι «από πάνω» στερούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ανδρών και γυναικών,  όχι μόνο από το δικαίωμα να αποφασίζουν, αλλά κυρίως από το δικαίωμα να πάρουν  στα χέρια τους τόσο τις δικές τους τύχες όσο και την τύχη της ανθρωπότητας!
Να γιατί, και με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση ανάγκης, απευθύνουμε σε όλους τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, στα κοινωνικά κινήματα, στα οικολογικά και φεμινιστικά δίκτυα και κινήματα, στα εργατικά συνδικάτα και στους πολιτικούς σχηματισμούς που απορρίπτουν  αυτή τη νεοφιλελεύθερη και όλο και λιγότερο δημοκρατική και ανθρώπινη Ευρώπη το εξής κατεπείγον κάλεσμα:
Εκδηλώστε την αλληλεγγύη σας σε αυτή την Ελλάδα που αντιστέκεται υποστηρίζοντας τώρα και έμπρακτα την Επιτροπή  Αλήθειας του ελληνικού δημόσιου Χρέους καθώς και το έργο της για την ταυτοποίηση του παράνομου, άνομου, απεχθούς ή/και δυσβάσταχτου μέρους αυτού του χρέους.
Υπερασπιστείτε την  ενάντια στις επαίσχυντες επιθέσεις που υφίσταται από εκείνους που, στην Ελλάδα και στο κόσμο, έχουν συμφέρον να κρατήσουν καλά καταχωνιασμένη την αλήθεια για το «σύστημα-χρέος».
Λάβετε ενεργά μέρος στις διαδικασίες λογιστικού ελέγχου από πολίτες, που αναπτύσσονται τώρα παντού στην Ευρώπη και αλλού.
Δικτυώστε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη σας, επειδή μόνον αυτή η υποστήριξη  και μόνον αυτή η διεθνής αλληλεγγύη είναι σε θέση να εξουδετερώσουν  το σχέδιο των ισχυρών  να προκαλέσουν ασφυξία στην Ελλάδα που παλεύει ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς: τις πολιτικές λιτότητας και το χρέος που μας στραγγαλίζει!
Απέναντι σε ένα έμπειρο, καλά συντονισμένο, οπλισμένο με τεράστιες εξουσίες και κυρίως, αποφασισμένο να πάει μέχρι τέρμα την επίθεσή του ενάντια σε όλες και όλους εμάς που αποτελούμε τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών μας, εμείς δεν μπορούμε να έχουμε τη πολυτέλεια να αντισταθούμε χωριστά, ο καθένας στη γωνιά του.
Ας ενώσουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας σε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στην Ελλάδα που αντιστέκεται και ας προσφέρουμε την υποστήριξή μας στην ελληνική Επιτροπή Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους, δημιουργώντας ανάλογες επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους παντού όπου αυτό είναι δυνατό.
Ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι και δικός αγώνας και η νίκη του θα είναι και δικιά μας νίκη καθώς η ισχύς μας βρίσκεται στην ενότητά μας!». 

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Οι καρτ ποστάλ που συγκλόνισαν την Ευρώπη


ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ


Δημοσίευση: εφημ. "δρόμος" Φύλλο 262 – 9/5/2015


Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα τα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής και σοκολατοποιίας πολλών ευρωπαϊκών χωρών συνήθιζαν να τοποθετούν μέσα στις συσκευασίες των προϊόντων τους συλλεκτικές κάρτες καρτ ποστάλ (επιστολικά δελτάρια).
Οι καρτ ποστάλ αυτές είχαν διάφορα θέματα, εικόνες από τη φύση, άγρια ​​ζώα, ηγεμόνες του παρελθόντος, ιστορικά γεγονότα ή απλά διαφημίσεις.
Οι εταιρείες για να προωθήσουν τα προϊόντα τους δημιουργούσαν διαφορετικές ενότητες και έτσι οι συλλέκτες αγόραζαν συστηματικά τα γλυκά ή τα σοκολατάκια για να ολοκληρώσουν την συλλογή τους.
Το 1898, το Εργοστάσιο Σοκολατοποιίας «Chocolaterie d’Aiguebelle» τύπωσε 14 καρτ ποστάλ με θέμα τις σφαγές των Αρμενίων στην Οθωμανική Τουρκία την περίοδο 1895-96. Στην Παγκόσμια Έκθεση των Παρισίων το 1900 η συλλογή αυτή δημιούργησε αίσθηση και βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο.
Η συλλογή των 14 καρτ ποστάλ με τον γενικό τίτλο «Οι σφαγές των Αρμενίων» δεν δείχνουν μόνο τις σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους και τους Κούρδους, αλλά και τις θηριωδίες σε βάρος άλλων χριστιανικών πληθυσμών και κληρικών διαφόρων χριστιανικών δογμάτων.

Μάικ Τσιλιγκιριάν,
περιοδικό «Αρμενικά» 
*φωτό άρθρου: Σφαγές στο Ηράκλειο της Κρήτης
Απομάκρυνση πτωμάτων στο Γαλατά
cart3
cart4-5
cart6 cart7 cart8 cart9 cart10
- δείτε: http://www.e-dromos.gr/oi-kart-postal-pou-sugklonisan-tin-europi/#sthash.mbx51uXv.dpuf

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Του αύριο το χτίσιμο

    ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ο δρόμος   

Του αύριο το χτίσιμο

Του Μάρκου Δεληγιάννη
ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ

Σε είδα να κάθεσαι στη πλατείας τον καφενέ, το άγιο τσίπουρο να γεύεσαι. Η ματιά σου χαμένη στην περιπλάνηση, πέρα στου ουρανού τις στράτες. Είναι η ώρα που τα σύννεφα παίζω-γελούν, κυνηγώντας το ένα τ’ άλλο. Στάθηκα απέναντί σου. Το ταξίδι της σκέψης με όχημα το βλέμμα σου, απότομα διακόπηκε. Με κοίταξες και συγχρόνως ένα πλήθος ερωτηματικών απ’ του προσώπου σου την έκπληξη εκπορεύτηκαν. Ευθύς με πολιόρκησαν και μια άμεση απάντηση απαιτούσαν. Μύρια όσα, Γιατί, το είναι σου τριβέλιζαν. Και τότε, με φωνή καθάρια μου είπες:

Πάει καιρός, φίλε μου, που νιώθω, τις λέξεις, ναι αυτές τις λέξεις που με φροντίδα περίσσια τις φυλάγαμε για την ώρα την κατάλληλη, όταν θα σαλπίζαμε της φλεγόμενης καρδιάς μας το εμβατήριο, τώρα αυτές νεκρές κείτονται, από άγνωστο ιό προσβεβλημένες, πεθαμένες σαπίζουν στο στόμα μου. Φίλε μου, κι η φωνή σου ακούστηκε, τώρα, λίγο ραγισμένη να λέει, φοβάμαι μην και ξεχάσουμε τ’ όνομά μας, φοβάμαι μήπως και μοιάσουμε εκείνου του ποιητή που τρέμει στην ιδέα, ότι όλες οι λέξεις που γεννήθηκαν μες την ωδίνη της χειμωνιάτικης νύχτας, σύντομα, θα τον εγκαταλείψουν. Πρόσεξέ με, συνέχισες, αν τούτες τις κρίσιμες ημέρες και πάλι ματώσουν μαχαιρωμένα τ’ άστρα, που με τόσο πόνο, με τόση υπομονή, με τόση φροντίδα, στο θόλο της ψυχής μας, είχαμε κεντήσει, τότε ο μέσα μας ουρανός, αιμόφυρτος, σα σφαγείο θα γενεί. Και τότε πάλι ένδοξες κηδείες θα γιορτάζουμε και της θλίψης τραγούδια θα συνθέτουμε, και του ηττημένου τη γοητεία θα υμνούμε. Όχι, φίλε μου, οι άναρθρες κραυγές ποτέ δεν δείχνουν ποιόν ουρανό πρέπει να οδεύσουμε, ποιο άστρο ν’ ακολουθήσουμε. Πως απ’ τις αράχνες των σκοτεινών διαδρόμων του παρελθόντος θ’ απαλλαγούμε, θα ξελασπώσουμε; Μα, αν δεν κατεδαφίσουμε αυτόν τον άχρηστο λαβύρινθο, που μέσα του χάνεται η ματιά μας, διαλύονται οι λέξεις, τότε πως το αύριο θα χτίσουμε; Μήπως μ’ ένα πρόχειρο σκούπισμα, ή μ’ ένα ασβέστωμα; Όχι! Ας θυμηθούμε του Μαγιακόβσκι το στίχο: Το μέλλον δε θα ‘ρθει/ από μονάχο του, έτσι νέτο-σκέτο,/ αν δεν πάρουμε μέτρα/ κι εμείς.

Το αύριο δεν γεννιέται μεσ’ από τις πομπώδεις διακηρύξεις που εκφέρονται στις πλατείες χωρίς αντίκρισμα, αλλά μες’ στα κάθιδρα εργοτάξια, ξεπηδάει μεσ’ από της ρουτίνας την καθημερινότητα. Πόλεμος δεν είναι μόνο όταν το πολυβόλο κροταλίζει, αλλά κι όταν έντεχνα, οι άνθρωποι οι δικοί σου με λάδι τροφοδοτούν, του φόβου τη φωτιά.

Είκοσι τρεις μήνες πέρασαν από τότε που το μαύρο κάλυψε της ΕΡΤ την οθόνη. Οργή κι αγανάκτηση πλημμύρησε τις καρδιές μας. Μα οι άμεσα πληττόμενοι, οι απασχολούμενοι στο νευραλγικό τομέα της πληροφόρησης, πέρα από τον αγώνα που διεξήγαγαν για την επαναλειτουργία μιας τηλεόραση ανοιχτής, κτήμα του ελληνικού λαού, πολέμησαν για αξιοπρέπεια, αγωνίστηκαν για να μπορεί κανείς όρθιος να στέκεται. Παράλληλα, δε, έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να παράγουν αγαθά αυτοδιαχειριζόμενοι ένα πράγματι πολύ σημαντικό κομμάτι στο χώρο των ΜΜΕ. Και να που ήρθε η στιγμή, τη χαμηλοτάβανη ζωή μας να πλατύνουμε. Να σταματήσουμε, επιτέλους, την υποχώρηση των μεγάλων οραμάτων, που τώρα αποδεκατισμένα προσπαθούν αναχώματα να στήσουν, την επερχόμενη πλημμυρίδα του ιδιότυπου ολοκληρωτισμού ν’ αντιμετωπίσουν. Όμως, σήμερα μ’ έκπληξη περίσσια, εδώ σταμάτησες για λίγο, με κοίταξες με νόημα στα μάτια και συνέχισες, είδαμε το Δ.Σ. της ΕΡΤ, που πρόκειται να επαναλειτουργήσει, απ’ τον υπουργό να διορίζεται, λες και τίποτα δεν άλλαξε. Κι αλήθεια, ποιος είναι αυτός που επελέγη; Είναι αυτός που θα φέρει το καινούργιο που τόσο ανάγκη τόχει ο τόπος; Όχι, βέβαια, το αντίθετο συμβαίνει. Μα, φίλε μου, μήπως ξεχάσαμε τ’ όνομά μας; Μήπως η φωνή μας χάθηκε; Κάνουμε ησυχία μη τυχόν και την κοινωνία ξυπνήσουμε;

Φίλε μου, σου απάντησα, ο δρόμος τούτος γυρισμό δεν έχει. Το αύριο θα γεννηθεί όταν οι λέξεις πάψουν λέξεις να ‘ναι, γίνουν φωτιά.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Δημοσίευση: Φύλλο 265 – 29-30/5/2015
- δείτε: http://www.e-dromos.gr/tou-aurio-to-xtisimo/#sthash.wPVUhRx2.dpuf